Hallo allemaal,

Laten we deze update eens beginnen met gewoon een vrolijke foto:

Zondag zijn we vertrokken naar Egilsstaõir. Maar onderweg zijn we eerst nog een kijkje gaan nemen bij Dettifoss en Selfoss. Over Dettifoss wordt geschreven dat het de luidruchtigste waterval van Europa zou zijn. Maar volgens mij zeggen ze dat hier over alle watervallen. Hoe dan ook, ook deze twee waren weer erg indrukwekkend. Mede door het totaal andere landschap dan we tot nu toe gewend waren (en oké, ook door het geluid dat er vandaan kwam). Ons uitzicht onderweg is, vlak, weids en grijs. Het aantal stenen en rotsen neemt toe, terwijl we steeds minder schapen en eendjes zien. Soms hebben we zelfs het gevoel dat we door een soort woestijn rijden. Maar dan zien we dat het maar 12 graden is buiten, dus dan verdwijnt dat gevoel ook weer snel. Terug naar de watervallen. Zoals gezegd, we waren wederom diep onder de indruk.

Dettifos

de stoerste selfie dieik ooit gemaakt heb

Selfoss


Later op de dag komen in Egilsstaõir, waar we enorm verrast worden door ons huisje. Helaas is het deze keer geen positieve verrassing. Het is eigenlijk gewoon een twee-onder-één-kap huisje, midden in een woonwijk. Niks rust, ruimte en natuur, gewoon terug naar het dagelijks leven. Zo’n gevoel krijgen we er een beetje bij. Ik durf niet eens een foto te maken van ons uitzicht, want ik ben bang dat we dan de privacy van de buren gaan schenden.
Maar het is niet alleen de ligging die tegenvalt, het huisje zelf oogt ook een beetje chaotisch. Net alsof de bewoners zelf een half uur geleden vertrokken zijn, maar wel een lege kleerkast en koelkast hebben achtergelaten. Er hangen zelfs nog foto’s aan de muur, van vermoedelijk de kleinkinderen. En hopelijk missen ze de bril die in het nachtkastje ligt en behoorlijk sterke glazen heeft, ook niet.
Maar we hebben ons best gedaan om er toch wat van te maken. Per slot van rekening zijn we nog altijd in IJsland ;-)

Maandag, na een redelijke nachtrust, zijn we een kijkje gaan nemen in Bakkageroi. Het is een hele mooie route, over gravelwegen, door de bergen. Erwin wordt er helemaal vrolijk van.

Voorbij het dorpje ligt een rots waar veel vogels komen. En gezien de omgeving waar ons huisje in staat, klinkt zelfs “vogel spotten” ineens heel interessant (sorry als ik hiermee iemand tekort doe). Maar natuurlijk…., de vogels zijn half augustus al vertrokken. Voor ons dus geen meeuwen, papegaaiduikers of andere spannende vogels. Voor de show zijn er alleen wat eendjes achtergebleven.
We gaan terug naar Bakkageroi waar een heuvel ligt, genaamd Alfaborg, waar de elven en de elvenkoningin, Borghildur, leven. We mogen de heuvel op en genieten van een mooi uitzicht.

Van hier uit zijn we terug gegaan naar onze woonwijk om te doen wat we thuis waarschijnlijk ook zouden doen. Niks! Het voordeel van dit huisje is namelijk dat ze wel een heerlijke luie bank hebben (vind ik, maar daar zijn de meningen blijkbaar over verdeeld), en die moet natuurlijk optimaal gebruikt worden. Ik moet daarbij wel opbiechten dat het buiten regent en waait en dat we dus eigenlijk ook weinig zin hebben om buiten nog iets te gaan ondernemen.

Dinsdag hebben we onze kuiten weer gevonden. De planning was om een rondje om het meer Lögurinn in het Lagarflotdal te rijden. Maar dit is maar een route van 70 kilometer, dus hebben we onderweg twee stevige wandelingen gemaakt. We zijn begonnen in het grootste bos van IJsand. Ze zeggen er alleen niet bij dat dat tegen een berg aan ligt, dus de eerste 2,2 kilometer gingen alleen maar bergop. Het was afzien. Maar het uitzicht maakte het meer dan de moeite waard.
Gelukkig waren de andere 2,2 kilometer bergaf…

De donkere vlekkenzijn de schaduwen van de wolken.

Aan de andere kant van het meer zijn we naar Hengifoss gaan kijken. Hier zijn ze wat bescheidener over, want deze waterval wordt aangekondigd als één van de hoogste watervallen van IJsland, en niet persé dé hoogste. Hij is 118 meter hoog of diep, ik weet niet hoe ze dat bij watervallen noemen. Ook hier is het weer een stevige klim. Halverwege komen we eerst bij de Litlanesfoss. Deze stroomt tussen zuilen van gestolde lava.

En iets verderop hebben we dan eindelijke goed zicht op Hengifoss. Ik geloof niet dat we eerder zo’n mooi lunch-uitzicht hebben gehad.

En net als we een beetje aan ons huisje gewend beginnen te raken en het toch ook wel kunnen waarderen, vertrekken we weer. Vandaag hebben een lange rit achter de rug van 445 kilometer. Het was hard werken voor Erwin. We hebben een stuk door de bergen gehad, waar geen asfalt lag, waar we 12% daalden en waar je maar, terecht, met 20 kilometer door de bocht mocht.

(Even ter aanvulling, deze weg is gewoon de "1", de hoofdweg in IJsland.)

We hebben lange stukken langs de kust gereden waar het heel erg hard waaide, en twee handen aan het stuur echt wel noodzakelijk waren.
En had hij mij naast zich, die het liefst ieder berg, waterval en gletsjer aanwijst en bewondert en vindt dat anderen hem ook moeten bewonderen.

Onderweg zijn we nog gestopt bij Jökulsárlón. Dit is een lagune waar ijsbrokken van de gletsjer de zee in drijven. Ik wil er niet teveel over schrijven. Kijk zelf maar:

En daar waar anderen mensen voor een zandstrand of een kiezelstrand gaan, stonden wij vandaag op een heus ijs-strand:

Vanavond slapen we een nachtje in een hotel. Het is allemaal netjes verzorgd. En we hebben hier net ook erg lekker gegeten.
We weten niet of we nog een internetverbinding gaan vinden, voordat we weer naar huis komen. Al roept Erwin nu al dat we anders wel weer zo'n fijn plekje als in Akureyri gaan zoeken. Maar het laatste deel van deze reis houden jullie hoe dan ook nog van ons tegoed.